شارژ ساختمان چیست؟
همه ساختمان‌ها دارای هزینه‌هایی هستند. هزینه‌های بخش‌های مشترک و مشاع بین تمامی مالکان و مستأجرها تقسیم می‌شوند و همه آن‌ها موظف به پرداخت این هزینه‌ها هستند. محاسبه و نحوه پرداخت این هزینه‌ها، قوانین خاص خود را دارد. این هزینه‌ها مربوط به بخش‌هایی چون پلکان، راهروها، پشت‌بام، حیاط، پارکینگ و آسانسور می‌شوند. علاوه بر این موارد، هزینه نظافت ساختمان، حقوق سرایدار، هزینه‌های مربوط به تعمیرات و قبوض مشترک نیز وجود دارد.
امضای قرارداد خرید یا اجاره یک آپارتمان، به معنای موافقت با پرداخت میزان شارژی است که توسط اعضای آن ساختمان به تصویب رسیده است و مالک یا مستأجر موظف است آن را به موقع پرداخت کند. در غیر این صورت با جرایمی روبه‌رو خواهد شد.قبل از امضای خرید یا اجاره آپارتمان، از مبلغ شارژ و نبود بدهی در این زمینه اطمینان حاصل کنید. طبق ماده ۱۲ قانون تملک آپارتمان‌ها، دفاتر رسمی هنگام تنظیم هرگونه قرارداد باید باید گواهی تسویه حساب خدمات مشترک را، که به تأیید هیئت مدیره رسیده باشد، از مالک درخواست کنند. در صورتی که خریدار یا مستأجر جدید پرداخت بدهی شارژ را تقبل می‌کند، این نکته نیز باید در قرارداد ذکر شود.
امتناع از پرداخت شارژ
در صورتی که یک واحد از پرداخت شارژ امتناع کند، مدیر ساختمان با طی مراحلی، می‌تواند به صورت قانونی نسبت به دریافت آن اقدام کند. در مرحله اول مدیر ساختمان باید به شورای حل اختلاف منطقه مراجعه و اظهارنامه‌ای به نام مالک یا مستأجر خاطی تنظیم کند. در متن اظهارنامه به مبلغ بدهی شخص و مدتی که پرداخت آن به تعویق افتاده است اشاره می‌شود. لازم به ذکر است که مراجعه به شواری حل اختلاف زمانی ممکن است که سقف بدهی تا پنج میلیون تومان باشد. در صورتی که مبلغ بدهی شارژ از این مقدار بیشتر باشد، مدیر ساختمان باید به دادگاه مراجعه و از این طریق اقدام به وصول مبلغ کند. اگر واحد مذکور با گذشت ۱۰ روز از دریافت اظهارنامه، نسبت به پراخت شارژ اقدام نکرده باشد، مدیر ساختمان می‌تواند خدمات مشترک مانند آب گرم، گاز و … را برای آن واحد قطع کند. قطع این خدمات تا زمان پرداخت بدهی ادامه خواهد داشت.
