هرگاه در وجود قرینه در کلام شک کنیم، اصل آن است که قرینه ایی وجود ندارد. به عبارتی دیگر اگر احتمال برود که قسمتی از کلام گوینده در تقدیر است و قرینه ای هم دال بر آن وجود نداشته باشد، با اصل عدم تقدیر این احتمال منتفی می شود؛ در واقع اصل آن است که چیزی از کلام متکلم در تقدیر نیست و به طور کلی آن چه در کلام او آمده، مقصود است.
برای روشن تر شدن موضوع به مثال توجه فرمایید:
مثال کاربردی
در ماده 1106 قانون مدنی بیان شده است که: در عقد دائم نفقه زن به عهده شوهر است. حال ما می خواهیم بدانیم آیا تمکن شوهر برای پرداخت نفقه به زوجه شرط است یا خیر؟
اگر شرط تمکن شوهر را قرینه بدانیم، اصل عدم تقدیر به ما می گوید که اصل این است که قرینه ایی وجود ندارد به عبارتی دقیق تر اصل آن است که چیزی از کلام متکلم در تقدیر نیست. در نتیجه برای پرداخت نفقه توسط شوهر تمکن شرط نیست.
پی نوشت:
مطالب اصول به دلیل نا آشنا بودن بعضی از عبارت آن ممکن است برای عزیزانی جهت درک مطلب مشکل ایجاد کند. در متن فوق تلاش شد به طور مختصر و ساده اصل عدم تقدیر توضیح داده شود. بازهم اگر سوالی دارید می توانید از فرم انتهای صفحه سوال خود را برای ما ارسال فرمایید تا در اسرع وقت پاسخگو باشیم.
سلام من هنوز نفهمیدم
ابتدا به مثال توجه بیشتری داشته باشید و بعد از جا افتادن موضوع قسمت اول را مطالعه نمایید.